پرخاشگری جزو غریزه کودکانه است. می توان گفت نوعی زبان قدیمی برای بیان استقلال است که باعث می شود تا کودکان در این سن پرخاشگر شوند. هرگز کودکتان را هنگام پرخاشگری بچه بد خطاب نکنید.نکته ای که لازم به آن توجه کنید این است که شما در برابر کودک عصبانی نشوید و آرامش خود را حفظ کنید، تا بتوانید عکس العمل مناسب در برابر پرخاشگری کودک داشته باشید .

عصبانیت، زدن و گاز گرفتن کودکان تا اندازه ای نرمال است زیرا کودک دو یا سه ساله روی «من» و «مال من» تاکید بسیاری دارد. بنابراین، هنگامی که کودک رفتارهای پرخاشگرایانه از خود نشان می دهد خیلی نگران نشوید. فقط به طور غیر مستقیم به او یاد بدهید با روش های بهتری نیز می تواند احساسات خود را بیان کند و در این مسیر او را کمک کنید. چگونه می توان پرخاشگری را کنترل کرد؟هنگامی که نخستین نشانه های پرخاشگری را در کودک می بینید، سریع واکنش نشان دهید. بهترین راه برای مقابله با کج خلقی در کودکان، متوقف کردن کودک در اولین مرحله ممکن است. در اینجا به چند روش اشاره می کنم:
سعی کنید بفهمید چه اتفاقی روی داده که موجب عصبانیت فرزندتان شده است. بدخلقی و عصبانیت، بی دلیل ایجاد نمی گردد. سعی کنید بفهمید که بر کودکتان چه گذشته است.


آرامش و خونسردی خود را حفظ کنید.
اجازه ندهید بداخلاقی کودکتان بر مهارتهای فرزند پروری شما غلبه یابد و شما هم بد اخلاق شوید. به هنگام بروز بدخلقی در کودکتان سعی کنید با کشیدن نفس های عمیق آرامش خود را حفظ کنید و هر آنچه باعث عصبانیت، نفرت و خشونت شما می گردد را به فراموشی بسپارید. به هیچ عنوان و تحت هیچ شرایطی در برابر پرخاش کودکتان بداخلاقی نکنید


مراقب باشید که به فرزندتان بیش از حد بی توجهی نکنید
در بسیاری از موارد پرخاشگری کودکان به این دلیل است که احساس می کند توجه لازم را از طرف والدین دریافت نمی کند. شما سعی کنید وقت کافی صرف کودکتان کنید. زیاد با او بازی کنید، صحبت کنید، برایش کتاب بخوانید و کلا برای کودکتان زیاد وقت بگذارید. این اقدام باعث می شود که تبادل عاطفی با کودک افزایش یافته و لذا احتمالا از شدت پرخاشگری وی کاسته شود. پس مطمئن شوید که کودکتان به خاطر عدم توجه شما دچار ناراحتی نشده است. برای یک کودک، توجه منفی مثل پاسخ والدین به یک کج خلقی، بهتر از توجه نکردن است. این عادت را در فرزندتان ایجاد کنید که در مقابل رفتارهای مثبتش به او توجه نشان دهید.

از روش توجه برگردانی استفاده کنید
حواس کودک خود را پرت کنید. موقعی که کودکتان عصبانی است، حواس او را با پیشنهاد یک چیز جدید پرت کنید یا محیط او را عوض کنید. او را بیرون ببرید یا به یک اتاق دیگر منتقل کنید.

برخورد جدی داشته باشید
اگر کودک در حال تکرار رفتاری است که احتمال صدمه به خود را دارد و شما قبلا از او خواسته اید که این کار را نکند، با جدیت با او برخورد کنید تا بفهمد در مورد مسائل مربوط به سلامتی او کاملا جدی و انعطاف ناپذیر هستید.  به طور مثال هنگامی که خواهر و برادر با هم دعوا می کنند سریع و با صدای جدی بگویید که «دیگر بس است!» این بهترین روش برای این است که کودک متوجه شود کار اشتباهی انجام می دهد. او را از موقعیتی که موجب عصبانیتش شده است دور کنید. حتی اگر شده چند ثانیه او را دور کنید تا متوجه شود اگر کار اشتباهی کند، گاز بگیرد یا کودکان دیگر را کتک بزند دیگر نمی تواند بازی کند.

با کودکتان هم صحبت شوید
سعی کنید علت بدخلقی اش را بفهمید. دانستن اینکه چه چیزی باعث بدخلقی او شده است در واقع کلید این معما است که چگونه به او کمک کنید که هم احساس بهتری پیدا کند و هم رفتاری بهتر داشته باشد. به علاوه اگر کودکتان دلیل ناراحتی خود را بتواند به شما بازگو کند احتمالا بیشتر از این بداخلاقی نخواهد کرد. این موضوع به ویژه در خصوص کودکانی صادق است که از بد اخلاقی به عنوان نوعی روش ارتباطی با والدین خود استفاده می کنند تا آنها را متوجه آنچه اشتباه است بنمایند.

در مواجه با عامل بداخلاقی کودک خود مراحل و روند مناسب را طی کنید
به عنوان مثال کودکتان را به رختخواب ببرید، یا محل جشن و مهمانی را ترک کنید، به کودکتان در رفع درگیری و نزاع با دیگران کمک کنید و او را از عشق و علاقه خود نسبت به او مطلع کنید تا به این طریق کودکتان به تدریج به آرامش و احساس خوشایندی برسد.

رفع خستگی کنید
به محض آنکه کودک بداخلاقتان به شرایط طبیعی بازگشت و به احساس خوشایندی رسید سعی کنید کم حوصلگی، عصبانیت و بدخلقی احتمالی خود را نیز تخلیه کنید. برای این کار می توانید سراغ سرگرمی ها یا فعالیتهای مورد علاقه تان بروید تا شما نیز به آرامش برسید.

عمدتا پرخاشگری کودکان این دلایل را دارد:

 الگوپذیری‌ کودکان‌ از والدین‌ پرخاشگر
یکی‌ از دلایل‌ بسیار مهم‌ پرخاشگری‌ در کودکان‌ یادگیری‌ پرخاشگری است. یعنی‌ کودکانی‌ که‌ الگوهای‌ رفتاری‌ پرخاشگرانه‌ داشته‌ اند، همانند الگوهای‌ خود رفتار می ‌کنند.

نکته‌ دیگر این‌ که‌ حتماً لازم‌ نیست‌ والدین‌ با خودِ کودک‌ پرخاشگری‌ کرده‌ باشند؛ چنانچه‌ او شاهد رفتارهای‌ خشونت ‌بار پدر و مادر با افراد دیگر نیز باشد، این‌ گونه‌ رفتار را فرا می‌ گیرد. بنابراین‌ کودکان‌ از طریق‌ مشاهده، رفتارهای‌ والدین‌ را می ‌آموزند.

کودکان‌ ناکام‌ پرخاشگر می‌ شوند
ناکامی ‌ یکی‌ از مسائلی‌ است‌ که‌ به‌ پرخاشگری‌ می‌ انجامد. وقتی‌ کودک‌ به‌ هدف‌ خود دست‌ نیابد و ناکام‌ شود، یکی‌ از رفتارهایی‌ که‌ از او سر می‌ زند پرخاشگری‌ است.در واقع شما با صحبت با کودکتان می توانید علت بد خلقی اش را پیدا کنید و آنچه سبب ناراحتی او شده را برایش رفع کنید تا کودک به احساس بهتری برسد. اگر پرخاشگری‌ در اثر ناکامی‌ به‌ وجود آمده‌ باشد، بایستی‌ کودک‌ ناکام‌ را در رسیدن‌ به‌ اهداف‌ مطلوب‌ و دوست‌ داشتنی‌ کمک‌ کنیم. 

 یکی از راههای کاهش پرخاشگری در کودکان و مخصوصا نوجوانان انجام ورزش و فعالیت بدنی می باشد

– اضطراب‌ و پرخاشگری‌
کودکان‌ مضطرب‌ نمی ‌توانند کودکان‌ آرامی‌ باشند. آنها رفتارهایی‌ پرخاشگرانه‌ از خود بروز می ‌دهند؛ البته‌ بلافاصله‌ پشیمان‌ می ‌شوند و از والدین‌ خود عذرخواهی‌ می‌ کنند. اگر از کودک‌ مضطرب‌ بپرسیم‌ که‌ چرا پرخاش‌ می‌ کنی‌ و عصبانی‌ هستی؛ خواهد گفت‌ نمی‌ دانم.؛ یا خواهد گفت‌ دست‌ خودم‌ نیست.

– پرخاشگری‌ و افسردگی‌
پرخاشگری‌ و کج خلقی در کودکان‌ چنانچه‌ با علامت‌های‌ دیگر همراه‌ باشد، می ‌تواند نشانه ‌ای‌ از افسردگی‌ باشد که‌ در این‌ صورت‌ لازم‌ است‌ شرایط‌ زندگی‌ کودک‌ تمام‌ و کمال‌ مورد بررسی‌ قرار گیرد. برای‌ درمان‌ پرخاشگری‌ در کودکان‌ اولین‌ گام‌ این‌ است‌ که‌ نوع‌ پرخاشگری‌ آنها و علت‌ آن‌ را براساس‌ توضیحاتی‌ که‌ ارائه‌ شد شناسایی‌ کنیم؛ و پرخاشگری‌ را به‌ صورت‌ موردی‌ برطرف‌ نماییم.

ورزش ‌کردن‌ برای‌ این‌ کودکان‌ بسیار مؤثر است‌ و باعث‌ تخلیه‌ هیجانی‌ می‌ شود.

انجام فعالیت فیزیکی باعث کاهش عصبانیت و خشم می‌شود. مطالعات متعدد نشان داده‌اند که ورزش تاثیرات مثبتی بر روحیه می‌گذارد. ورزش می‌تواند عصبانیت را کاهش دهد و مانند آسپرین از حمله قلبی جلوگیری کند. به بیان دیگر، ورزش مانند دارو عمل می‌کند. ورزش می‌تواند بسیاری از بیماری‌های روانی را مخصوصا اگر در آغاز راه باشد و به مراحل حاد خود نرسیده باشد را کاهش دهد و در درمان آنها موثر باشد. در هنگام عصبانیت و اضطراب فعالیت بدنی سبب می‌شود هورمون‌های آدرنالین و کورتیزول که در هنگام عصبانیت در بدن انسان ترشح می‌شوند و موجب خشم بیشتر می‌شوند، به مقدار بسیار زیادی دفع شوند و از این طریق فرد احساس آرامش بیشتر می‌کند. فعالیت های ورزشی فرصت مناسبی را برای ابراز شادی، علاقه، عدم پرخاشگری و ایجاد حس خودباوری، اعتماد به نفس و کسب شایستگی های فردی موثر است.

چنانچه‌ نوع‌ پرخاشگری‌ کودک‌ خصمانه‌ است، بایستی‌ کودک‌ را از اینکه مورد آزار و اذیت‌ قرار بگیرد، دور کنیم‌ تا مجبور نباشد برای‌ تلافی‌ و انتقام، افراد دیگر را اذیت‌ کند؛ و اگر پرخاشگری‌ از نوع‌ وسیله‌ ای‌ است، بایستی‌ راه‌های‌ دیگری‌ را جهت‌ مطرح‌ کردن‌ کودک‌ برگزینیم‌ تا او ناچار نباشد از روش‌ خشونت‌ برای‌ جلب‌ توجه‌ استفاده‌ کند.

استفاده از پاداش و جایزه برای کاهش و رفع کامل رفتار های پرخاشگرانه

استفاده از راهکارهای تأدیبی مثبت – مانند استفاده از سیستم انگیزش و پاداش- به کاهش پرخاشگری کودک کمک می‌کند. اگر کودک‌تان را با خود جایی بردید و او رفتار خوبی داشت بارانی از تحسین برسرش بریزید و به او نشان بدهید چقدر با رفتارش شما را خوشحال کرده است. این باعث می‌شود فرزندتان احساس خوبی پیدا کند و بیشتر این رفتار را تکرار کند.